Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Hoc autem tempore, etsi multa in omni parte Athenarum sunt in ipsis locis indicia summorum virorum, tamen ego illa moveor exhedra. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? At enim sequor utilitatem. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sed potestne rerum maior esse dissensio?
Non risu potius quam oratione eiciendum? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Facete M. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?